Donderdag 30 oktober 2008. Barack Obama, Superchargers en race benzine

Gisteren waren Barack Obama en Bill Clinton hier en dat is nog een beetje te merken. De "Vibe" hangt er nog een beetje. Veel mensen hier zijn met de verkiezingen bezig want overal hoor je mensen met elkaar praten over beide kandidaten. En op de TV worden we gebombardeerd met spotjes voor iedereen die maar te kiezen is volgende week. Want niet alleen een nieuwe president wordt hier gekozen volgende week, maar ook de plaatselijk sheriff, schoolboard , members of congress, state representitive en vele vele andere openbare functies. Om gek van te worden maar aan de andere kant heeft het ook wel wat.

Maar goed, vandaag is de meeting/cruise van de racers van het Street Outlaw weekend op Orlando Speedworld. Tot 2 jaar geleden werd deze gehouden bij het Race Rock restaurant op International Drive in Orlando, maar de eigenaar heeft de zaak verkocht en sindsdien is de meeting verplaatst naar een Hooters restaurant buiten de stad. Geen goede zet is dat geweest omdat het terrein veel kleiner is en parkeergelegenheden voor bezoekers zijn er bijna niet. Verleden jaar was het echt een zooitje en dit jaar zal het waarschijnlijk niet beter worden.

We zien wel.

Deze bijeenkomst begint pas laat in de middag dus we hebben nog uren ervoor om in te vullen. Nou dat is niet moeilijk hoor. We doen lekker rustig aan vanmorgen en nemen de tijd om de deur uit te gaan. En eenmaal de deur uit gaan we eerst weer een lekker Starbakkie doen.

We moeten ook nog wat boodschappen doen dus de Wal*Mart wordt ook nog even bezocht. Ton wil graag nog een warme trui hebben en dacht dat hij bij de Wal*Mart wel zou slagen. Helaas, dus niet.... De kleding die ze hier verkopen is nou niet echt onze smaak en de truien die ze hier hebben zijn zo dun als een vloeitje.

We hebben nog wel een paar uurtjes de tijd dus besluiten naar de Premium Outlet te gaan en daar maar te kijken.

De laatste dagen zijn volgens mij alle vliegtuigen uit Engeland hierheen gevlogen want het is zeer druk overal met Engelsen, Engelsen en ook nog mensen uit Engeland. Zo ook in het outlet winkelcentrum is het Engelsen wat the clock hits ;-)

Het parkeerterrein is overvol, en dat is eigenlijk alleen maar in het weekend, dus het duurt even voordat we de auto kwijt kunnen. Het winkelcentrum is zo ruim opgezet dat je niet echt merkt dat het toch wel erg druk is. Eerst maar even kijken bij Timberland maar daar staan we al snel weer buiten. Dan maar bij Hilfiger denken we maar omdat die aan de andere kant zit gaan we eerst even bij Ralph Lauren binnen. En daar blijkt het Red Tag Sale te zijn, en dat betekent alleen vandaag extra korting op de al lage prijzen. En zo slagen we snel met twee mooie RL truien voor nog geen € 35,- per stuk.

Met 2 truien voor Ton en een wintermuts voor mij gaan we naar de Food Court. We nemen de 'Managers Special' bij The Asian Chao. Noodles met Orange Chicken en Bourbon Chicken voor nog geen € 5,-. Het heeft niets met Aziatisch eten te maken maar goed het is lekker en het vult de maag.

Het is inmiddels 14.30 uur en we gaan naar de locatie waar de meeting is. Het is makkelijk te vinden, via de I-4 en SR-50, dus we zijn er redelijk snel. Er zijn al een aantal wagens aanwezig en ook het parkeerterrein naast de Hooters begint vol te lopen met auto's van bezoekers. Gelukkig is dat beter geregeld dan verleden jaar toen het een zooitje was met parkeren.

Maar helaas is de ruimte waar de street legals, hot rods en andere snelle wagens kunnen staan is nog steeds erg klein. We lopen een rondje en zien dan al gauw het groepje Nederlanders die we elk jaar tegenkomen bij dit evenement. Ze zien ons ook en we raken weer aan de praat.

Het kleine terrein begint al aardig vol te lopen. We lopen nog diverse rondjes en maken foto's en video opnames.

 

 

De opkomst van wagens is beduidend minder dan verleden jaar, jammer genoeg. Als de zon ondergaat is het eigenlijk wel afgelopen met de aankomst van wagens. Alleen met bezoekers word het nog aardig druk. We blijven nog even om van de sfeer te genieten en gaan er dan toch maar vandoor.

Onderweg heerlijk gegeten bij de Olive Garden, de keten van Italiaanse restaurants, en thuis kijken we nog wat TV.

En zo is er weer een dag voorbij...... Goh, wat gaat de tijd toch snel :-(

Morgen gaan we weer rustig aan doen want het weekend wordt druk en we willen graag vroeg erbij zijn bij de races.

P.S. We zitten op nieuws uit Oostvoorne te wachten !!! Waar blijft het nou, Alex ???? ;-)

Woensdag 29 Oktober 2008. Dudes, surfdudes en een halve kip.

Het wordt zo gewoon hier, het lijkt wel alsof we hier wonen. De tijd vliegt maar we voelen wel dat we al lang hier zijn.

Net als alle andere dagen ben ik om 8.00 uur wakker en koffie en zet de laptop aan. De AEX ziet er belovend uit maar de temperatuur in Nederland niet. Hier is het de laatste twee dagen ook behoorlijk afgekoeld. Nachttemperaturen van onder de 10 graden en overdag tussen de 18 en 22 graden. De locale bevolking loopt met fleece-truien en lange broeken aan. In iedere winkel is de airco uit of staat de temperatuur ervan hoger.

Vandaag besluiten we naar de oostkust te gaan. Melbourne en Cocoa Beach staan op het programma. Nadat we weer lekker een paar boterhammen hebben opgepeuzeld gaan we nog even tanken en naar de Starbucks. De benzineprijs is weer gezakt, 3 dollarcent per dag gaat het hier de laatste dagen naar beneden, en het is nu nog maar €0,48 per liter.

Na de gebruikelijke Latte en koffie stappen we in de auto. We rijden de gehele US 192 uit en komen dan direct bij het strand van Melbourne uit. Daar waar de weg eindigt is een kleine parkeerplaats met een aantal winkeltjes en een Starbucks. We kunnen het niet laten en gaan ook daar weer even naar binnen, ten eerste om te plassen maar ook voor wat lekkers. We nemen een heerlijke Caramel Frappachino en als het meisje vraagt of ik extra karamel en slagroom wil. Ik zeg natuurlijk want waar ik woon hebben we geen Starbucks en dus wil ik het complete pakket Frappachino.

Nieuwsgierig vraagt ze waar ik vandaan kom en als ik Nederland zeg, glimlacht ze en zegt....Oh, wat leuk ik speak ook een little Niederlands...Mijn mother komt uit Zevenaar.

Wij zijn blij verrast en spreken wat in het Nederlands met haar. Erg leuk...

We lopen naar buiten en zien twee mooie oldtimers staan en maken wat foto's, maar net als ik de tweede wil fotograferen rijdt hij weg, helaas.

We gaan op de boardwalk staan en genieten van het uitzicht over de oceaan en van het heerlijke weer. De temperatuur hier is echt heerlijk, veel warmer dan in Kissimmee. Terwijl we er zo staan komen er twee 'dudes' aanlopen en vragen aan ons waar onze 'bikes' staan. Waarschijnlijk denken ze dat wij bikers zijn omdat we beide Harley kleding aan hebben. Ik zeg tegen ze dat onze bikes 5500 mijl verderop staan. Ze vragen waar we vandaan komen dan en zo begint een gezellig gesprek van zeker wel een uur. We praten over van alles en nog wat, maar na een uurtje willen we toch verder en zeggen gedag. De 'dudes' vinden het leuk ons ontmoet te hebben want ze vinden Nederland een prachtig land. Vooral Amsterdam, wiet en de publieke dames vinden ze geweldig. Ja natuurlijk.......

We rijden weer verder over de kustweg naar het noorden. Onderweg stoppen we bij een Subway voor een lekker broodje. We rijden weer verder, langs Patricks Air Force Base, naar Cocoa Beach. Cocoa Beach is wereldberoemd onder de surfers omdat daar in de jaren 50/60 de surfcultuur is ontstaan. Vooral Ron Jon Surf Shop is echt wereldberoemd. Tegenwoordig is het een immens groot bedrijf geworden met meerdere filialen over geheel Amerika.

Het originele filiaal hier was een houten winkel bij de pier van Cocoa Beacht maar bestaat inmiddels niet meer. Ze hebben nu diverse winkels naast elkaar langs de kustweg. Het zijn echt zeer mooie gebouwen waar jaarlijks duizenden toeristen op afkomen. De grote winkel is echt een enorm mooi gebouw met vele Art Deco details. Ik maak veel foto's van de buiten en binnenkant

We lopen wat rond in Ron Jon Surf Shop en kijken naar de 'surfdudes' die daar hun 'gear' halen en we kopen wat souvenirs. Dan lopen we naar het strand om wat zand te halen voor mijn zandcollectie. Het strand van Cocoa Beach is een mooi strand met uitzicht op het Kennedy Space Center en de locale pier.

Voordat we terug gaan richting Kissimmee gaan we nog even naar de pier. Het is een oude houten pier zoals er zoveel zijn in Florida. We gaan de pier op, kijken wat rond en maken wat foto's van o.a. een 'surfdude' die probeert op de kleine golven te surfen.

Het wordt al laat en we gaan terug naar Kissimmee. We nemen de snelle route terug omdat de binnendoor route een paar uur zou duren en dan zijn we wel erg laat terug en dat willen we niet.

Terug in Kissimmee gaan we naar Downtown Disney en eten een lekkere maaltijd bij de Wolgang Puck Express. Ton neemt een halve kip met rozemarijn en aardappelpuree en ik een focaccia brood gevuld met geroosterd beef en champignons, en het is zoals gewoonlijk daar, geweldig.

Eenmaal terug thuis kijken we wat TV, o.a. een aflevering van Deal or No Deal waar de kandidaat $1.000.000 wint. We worden wel gek van alle spotjes voor McCain vol met leugens over Obama die echt om de paar minuten op de TV zijn. Trouwens alle spotjes, ook die van Obama zijn zo raar ! Gek van die verkiezingen worden we !!

Vanavond is Obama met Clinton hier in Kissimmee en meer dan 40.000 mensen zijn erbij. Florida is een belangrijke staat voor de verkiezingen omdat Florida meestal de doorslag geeft in de strijd om het presidentsschap. Beide kandidaten zijn dus regelmatig in Florida.

Persoonlijk hopen wij dat Obama de nieuwe president wordt.

Gereden kilometers: 269

Temperatuur: 20-26 graden

Dinsdag 28 oktober. Chop Shop, mooie huizen en heerlijk ijs.

Vandaag was nou echt zo'n dag dat we dachten....wat gaan we nu weer doen want we zitten hier nou meer dan 3 weken en volgens sommige mensen op het Florida Forum heb je alles wel gezien na 3 weken. Nou eerlijk gezegd, echt niet ! Ook vandaag hebben we weer helemaal vol gepland.

Zoals elke ochtend eerst koffie zetten en wakker worden. Het is elke morgen ook weer erg leuk om de reacties van familie te lezen op ons weblog. We kijken er elke dag naar uit.

Na de koffie en de gebruikelijke boterhammen gaan we weg. Vandaag gaan we via een route die we nog nooit hebben gereden naar Lakeland. Je weet wel, daar zijn we geweest toen er het Lake Mirror Classic Car Festival was. We kenden Lakeland al en we vinden het daar erg mooi dus gaan we vandaag terug om er op ons gemak te wandelen en de mooie gebouwen te bekijken. Ook een bezoek aan The Chop Shop staat op het program.

Maar eerst gaan we nog even langs de Starbucks aan de 192 en drinken daar op ons gemak een lekker Starbakkie. We kijken op de kaart naar de route en gaan op pad.

Via de US 27 en de 17/92 rijden via allerlei kleine plaatsjes naar Lakeland. 

Onderweg stoppen we bij Lake Alfred, een redelijk groot meer, waar we een speedboot zien die een waterskiër voor trekt.

Als we Lakeland inrijden dan zien we altijd een oude locomotief staan en nu stoppen we er maar eens. Dat ding is er ooit eens neergezet en eigenlijk nooit meer naar omgekeken en dat is te zien. Erg roestig en de gaten vallen er in. Zonde hoor.

Aangekomen in het centrum van Lakeland zetten ons zwarte paard Stang op stal in het centrum en lopen wat rond. Het is hier echt heel mooi en de sfeer is lekker relaxed.

 

Als het tijd is voor de lunch gaan we naar The Chop Shop. Daar hebben we 2 weken geleden ook gegeten en jullie er toen ook over verteld. Deze keer nemen we weer iets van het menu wat we nog niet kennen, en ook nu is het weer ontzettend lekker.

Na de lunch gaan we langzaam terug naar Kissimmee omdat we nog naar Celebration willen en nog een aantal dingen moeten kopen.

We gaan wel weer via allerlei binnendoor wegen terug omdat we graag genieten van het echte Florida en niet van de lange asfaltstroken die Interstate heten.

Onderweg kopen we nog bij een Advance Discount Auto Parts een zetje puntjes voor Wando's Buick. We wisten niet welke we precies moesten hebben dus bellen even naar Nederland. Erg leuk want Wando is zeer verrast dat we bellen. Wij zijn ook erg blij dat onze hondjes het zo naar hun zin hebben bij hem. De foto's die hij ons MMSt van Timon en Pumba daar zijn wij enorm blij mee.

De jongen die bij ADAP werkt hoort natuurlijk dat wij hier niet vandaan komen en is erg geïnteresseerd in hoe wij over Amerika en de verkiezingen denken. We blijven een tijdje met hem kletsen.

Eenmaal terug in Kissimmee gaan we naar Celebration, de woonwijk die Disney gebouwd heeft en waar ontzettend mooie, maar vooral dure, huizen staan. We parkeren de auto in de hoofdstraat en lopen wat door het centrum. Natuurlijk nemen we even een lekker Starbakkie in de lokale Starbucks.

 

We lopen nog wat door de mooie straten in het centrum en kijken in de etalage van de lokale makelaar. De huizen hier zijn ook aardig in waarde gedaald, een mooi huis waar je verleden jaar nog $300.000 voor betaalde kost nu nog maar net over de $200.000

Voordat we de auto ingaan voor een rondrit door Celebration maak ik nog enkele mooie foto's.

We rijden nog wat langs vele mooie huizen en gaan dan eten bij de Taco Bell. 

Na het eten rijden we nog even naar de Hilfiger Store voor de laatste inkopen en gaan dan nog even naar de Wal*Mart voor wat boodschappen. Toch wel fijn dat de Wal*Mart 24 uur per dag open is en je boodschappen kan doen wanneer je wilt.

Thuis smikkelen we van het heerlijke ijs dat we gekocht hebben en kijken we lekker lui wat TV.

 

En morgen ?? Geen idee....

Maandag 27 oktober 2008. IHOP, 3 Corvettes van $2.000.000 per stuk en Tony Roma

Wat kunnen mensen toch beesten zijn. Vannacht kwamen de achterburen thuis, stomdronken en zeer luidruchtig. Smijten met deuren, keihard praten en totaal geen rekening houden met de mensen om hun heen. Maar zo als het spreekwoord zegt, God straft meteen want enkele uren later wordt ik wakker van overgevende achterburen. Dat krijg je ervan als je veel te veel zuipt en er niet tegen kan.

Maar goed, om 8 uur er maar uit gegaan en koffie gezet. Ben direct begonnen aan het weblog van gister want daar had ik gister dus geen zin in. 2 glaasjes Chateaux Migraine en we zijn direct van slag.

De koffie smaak weer zoals thuis mede door de flessen water die wij gebruiken in plaats van kraanwater. Want als je dat doet smaakt je koffie naar een bakkie zwembadwater. Dat kraan water hier zit zo ontzettend veel chloor in dat het lijkt alsof er Glorix uit de kraan komt.

Vanmorgen hadden we alle twee trek in een warm ontbijt dus na het wassen en aankleden gingen we hop naar IHOP. Het was al wat later in de ochtend dus we dachten dat het wel wat rustiger zou zijn en is het tenslotte Maandag dus alle grote gezinnen zijn gister weggegaan. Nou viel dus tegen. Er stond dan wel geen wachtrij maar het restaurant was totaal gevuld met gezinnen met vele "goed gehoorzame" en "netje gedragende" Satannetjes.

We namen plaats aan de laatste vrije tafel en de thermoskan met water waar 2 koffiebonen in hebben gezwommen werd al direct op tafel gezet. Het gemiddelde restaurant kan, of misschien wel wil, geen goede koffie zetten. Als je de koffie inschenkt kan je er gewoon doorheen kijken en een druppel koffiemelk zorgt al voor de goede kleur. Maar ja, we hadden thuis al koffie gedronken dus zo erg was het niet. Het eten hier bij IHOP is echt lekker. Het is erg maagvullend en best wel calorierijk maar je barst van de energie erna en dat komt goed uit want vandaag hebben we een lange autorit voor de boeg. Een bezoek aan Corvettes and Collectibles in Tarpon Spring staat op het programma.

Ik krijg een bord vol scrambled eggs met bacon en 3 pancakes en Ton had een echt Amerikaans ontbijt gekozen. Een bord vol Sirlon Steak strips, champignons, hashbrowns en spiegeleieren. En die steak strips waren werkenlijk voortreffelijk. Heerlijk gekruid en perfect gebakken. Eigenlijk is het belachelijk om steak te eten als ontbijt maar het is echt een aanrader.

Vol en tevreden stappen we in de auto en vertrekken richting Tarpon Springs. Het ligt aan de westkust van Florida en is via de route die we normaal rijden, erg lang rijden. Omdat het al aardig laat is besluiten we om heen via de I-4 en I-275 naar Tampa te gaan en daarvandaan binnendoor. Volgens Google Maps is dat 1.55 uur rijden i.p.v. de 3.30 uur via de binnendoor route.

Na een goed uur rijden stoppen we even voor een Starbakkie bij het bekende koffiehuis uit Atlanta. Beide nemen we een heerlijk Caramel Frappachino, ploffen in de grote luie fauteuilles en genieten van het uitzicht en de mooie auto's die voorbij komen.

Het laatste stuk naar Tarpon Springs binnendoor gaat redelijk snel. Het is een leuke route door kleine plaatsjes.

Het is inmiddels 13.30 uur als we in Tarpon Springs aankomen. Zoals elke keer staat er ook nu niemand op het parkeerterrein. Lekker rustig....of zijn ze dicht ?? of misschien wel failliet ???

Nee, gelukkig niet. Ik zie auto's binnen staan. Corvettes & Collectibles is een dealer in oude auto's die ook zegt een museum te zijn dus vragen ze entree. Verleden jaar was dat $8 dus het zal nu wel $10 zijn. Grote verrassing.....nu is het $6. 

En als we een blik naar binnen werpen, gelukkig zonder een auto te beschadigen, zien we waarom het entree bedrag lager is. Er staan in vergelijk met verleden jaar zeker 50% minder auto's binnen. We hadden het er onderweg al over dat de prijzen nu in deze moeilijke economische tijden veel lager zouden zijn maar dat er zoveel minder auto's zouden staan hadden we niet verwacht.

Er staan weer perfecte plaatjes van auto's binnen, maar je kan ook zien dat het hier minder gaat want de kwaliteit van sommige auto's is geen 100 % wat eerst wel het geval was. Een aantal heeft geen perfect plaatwerk en dat is zonde. Want de prijzen zijn er nog steeds wel naar. Onder de $40.000 heb je niets. En dat in deze tijd !!! Auto's met zulke (te) hoge prijzen zullen ze voorlopig wel niet verkopen.

Maar, zoals ik al zei, de meeste auto's zijn echt zeer zeldzaam en ontzettend mooi. Hieronder een aantal foto's van deze pronkstukken.

 

En als klap op de vuurpijl stonden er 3 Corvettes. Alle drie waren ze serienummer 1 uit de jaren 1955, 1956 en 1957. Ze waren niet te koop en stonden ook achter touwen zodat je er niet dichtbij kon komen. Logisch want de waarde van de drie auto's is.......$6.000.000,-

Alle drie zijn toen ze uit de fabriek kwamen NOOIT gebruikt en hebben alle drie maar 7 mijl op de teller staan. Totaal nieuw dus en in perfecte conditie.

We waren toch nog zo'n 2 uur aan het rond slenteren daar en hebben echt genoten van al het moois. Terug naar Kissimmee hebben we de lange binnendoor route genomen, door kleine dorpjes en langs mooie uitzichten.

Terug in Kissimmee besluiten we te gaan eten bij één van onze favoriete restaurants Tony Roma's. Een restaurant gespecialiseerd in spare ribs. Ze hebben daar echt, zonder te overdrijven, de lekkerste spare ribs ter wereld ! Zo ontzettend mals dat je nauwelijks hoeft te kluiven, het vlees valt vanzelf van het bot. Op Maandag is het onbeperkt spare ribs eten en daar hebben we dan ook vrolijk gebruik van gemaakt. Beide hebben we 3x de ober nieuwe ribs laten aanrukken.

En zo is er weer een dag voorbij in het fantastische Florida.

Morgen weer naar Lakeland omdat het daar zo mooi en je er lekker kunt wandelen.

Gereden kilometers: ongeveer 440km

Temperatuur: 26 graden.

Zondag 26 oktober 2008. Zon Zee Strand en Applebees

Het verslag van vandaag komt later. Het was een vermoeiende dag en heb nu hoofdpijn.

laterzzzz.

Ja dat krijg je ervan als je een glaasje wijn drinkt van een lokale wijnboer genaamd Chateaux Migraine. Maar daarover later meer.

De planning was, voor de tweede keer, om naar Anna Maria Island te gaan. Dat is één van de vele tropische eilandjes in de Golf van Mexico aan de westkust van Florida. Op de heenweg via de snelweg en terug binnendoor.

Goed, na de gebruikelijke koffie en boterhammen stappen we in de auto en rijden de I-4 op. Bij de afslag Lakeland gaan we er af voor een Starbakkie bij de inmiddels bekende Starbucks.

We bestellen het gebruikelijke en genieten op onze vaste plek van de gebruikelijke heerlijke koffie en Latte. Ik hoor 2 Amerikanen discussiëren met elkaar over McCain en Obama. Toch wel leuk hoe de politiek ineens weer leeft onder de mensen. Ik was benieuwd over wie zij dachten dat zou winnen maar heb me toch maar niet in de discussie gemend want dat zaten we er nu misschien nog wel. Na de laatste slok van de zwarte verslaving stappen we weer op ons zwarte paard en gaat de reis verder.

Ik bekijk de kaart en we hebben het zo een beetje over onze eindbestemming. Verleden jaar hebben we ontzettend genoten van Anna Maria Island, maar het is nou niet zo'n groot eiland om er een hele dag te spenderen dus zoeken we naar iets anders om te combineren met Anna Maria. Het wordt Mullet Key en Fort Soto dat een stukje noorderlijker ligt in de Golf van Mexico.

We moeten dan wel weer een stukje omrijden maar dat is natuurlijk geen probleem. Via de, onder de Florida bezoekers wel bekende, Skyway van St.Petersburg rijden we naar het noorden. Aan beide zijde van de brug is er een parkeerplaats met fantastisch uitzicht en die aan de zuidkant doen wij altijd even aan voor het bewonderen van dat fantastische uitzicht.

De Skyway vanaf de parkeerplaats.

Op de parkeerplaats is het altijd druk. Bikers, auto's uit allerlei staten van de VS en toeristen van overal die foto's maken en genieten van het uitzicht. Erg leuk.

We gaan weer verder en gaan de Skyway over, altijd een leuke ervaring. Aan de noordzijde nemen we de tweede afslag en rijden naar Mullet Key, althans dat denken we.

We komen bij een tolpoort en betalen het enorme bedrag van 50 cent.

Het is inmiddels al 13.00 uur en stoppen eerst even bij een Subway voor een lekker broodje en gaan dan weer verder. En daar gaat het fout....We nemen een verkeerde afslag en belanden niet op Mullet Key maar bij St.Pete Beach en Pass-A-Grille. Een landtong met vele mooie, nee prachtige, huizen en stranden. Geen ramp dus dat we verkeerd gereden zijn.

Het is hier werkelijk prachtig.

Mooie brede stranden met zeer fijn wit zand. Het water is de eerste paar seconden koel, maar als je er eenmaal instaat is het heerlijk.

Pelikanen rusten wat uit en proberen zo af en toe een visje te vangen.

Een originele raderboot vaart op de Intercoastal.

We parkeren de auto en lopen naar het strand waar we genieten van het uitzicht en van het fantastische weer. Hier kunnen we wel eeuwig blijven....

We gaan na een 3 kwartier weer terug naar de auto en rijden naar het einde van de landtong en vragen daar aan iemand hoe we nu precies op Mullet Key komen want daar wil ik toch graag heen. Het strand daar is in 2005 verkozen tot het mooiste strand van heel Amerika. En er is een fort uit 1896.

We rijden terug en nemen eerst een afslag een kleine eilandje op waar enorme huizen staan die allemaal aan het water liggen en dus ook een grote speedboot hebben liggen. Ook hier staan huizen te koop maar lang niet zo veel als we verwachten.

Het is maar een klein eilandje dus we zijn er zo weer weg. Dan rijden we terug naar de afslag die we eigenlijk hadden moeten nemen naar Mullet Key. Ook daar moeten we een enorm bedrag betalen aan tol op op het eiland te komen. Wel 35 cent armer komen we aan op Mullet Key.

Het is hier heel mooi. Veel moerassen, palmbomen, brede stranden met nog witter fijner zand en nog blauwer water.

We stoppen eerst even bij een gedeelte waar men hun speedboot van achter de auto het water in kan laten en dan lekker kan gaan varen. Je kan wel zien nu waarom de Amerikanen van die grote auto's nodig hebben, en dat is om hun nog grotere boten te trekken en in het water te laten glijden.

WOW !! Wat cool allemaal die grote pick ups.

We rijden weer verder tot het einde van Mullet Key en stoppen bij het fort. Het is een betonnen fort met nog enkele enorme kanonnen en wat kleine ruimtes waar ze hun munitie bewaarde.

Het uitzicht vanaf het fort over het strand is werkelijk geweldig.

Verder stelde het weinig voor, maar wel leuk om te zien. Natuurlijk was er een Gift Shop want je moet er natuurlijk wel geld uitgeven. Maar ons ben zunig en lopen er snel doorheen. Het zijn de gebruikelijke lelijke souveniers, made in China, dus de Amerikanen vinden het prachtig maar het is gewoon troep.

Het gebouw is wel bijzonder, een karakteristiek gebouw uit 1965. Heel leuk....Later zien we de architectonische lijn terug in alle andere openbare gebouwen hier in het park zoals de toiletten en picknick plaatsen.

Ook hier gaan we even het strand op en inderdaad dit is werkelijk schitterend hier.

De bloemen groeien hier tot op het strand

En ook de bomen groeien tot op het strand

Het wordt al laat dus we besluiten om toch maar via de snelweg terug naar huis te gaan. Onderweg eten we bij Applebees, wat tegen valt. Eten is niet echt lekker en de bediening is slecht. We zijn niet tevreden en dat hebben we laten merken in de fooi die we geven.

Thuis kijken we wat TV en drinken we een glaasje wijn die we aan het begin van de vakantie hebben gekocht bij Lakeridge Winery. Bij het wijnproeven daar vonden we deze wijnen erg lekker en hebben ieder onze favoriete gekocht. Na 2 glaasjes krijgen we beide een enorme hoofdpijn. Ook de kaas die we hebben gekocht voor bij de wijn is niet lekker. Amerikanen kunnen echt geen kaas maken....BAH !!

De hoofdpijn wordt zo erg dat ik geen zin heb om het weblog bij te werken en besluit het morgen te doen.

**I'm Barack Obama and I approve this message**

Zaterdag 25 oktober 2008. Wolken,regen,zon,zwembad,pizza

Vandaag was zo'n dag dat je denkt.....vandaag ga ik niets doen. En dat hebben dus ook gedaan. Vanmorgen alleen even met Nederland gebeld over de Credit Card ellende van gister, maar het wegschrijven van de transactie zal pas 1 November gebeuren. De 2 teveel betaalde rekeningen zijn niet ingediend maar het wegschrijven zal pas volgende week gebeuren. Maar goed, het is in ieder geval niet betaald.

De ochtend was tamelijk fris en hebben dan ook binnen doorgebracht. Gewoon wat TV gekeken en wat op het internet, waarvan het signaal weer goed is, gesurft. Toen de zon weer tevoorschijn kwam werd het ook direct snikheet mede door de hoge luchtvochtigheid was het in de zon niet uit te houden dus zijn we lekker onder de parasol blijven zitten en voor de afkoeling zo nu en dan het zwembad ingedoken.

's-Middags wat kip en een maïskolf gegeten bij KFC. Verder niets anders gedaan dan geluierd,tijdschriften gelezen en wat gezwommen.

's-Avonds naar de Mall at Millenia omdat daar een aantal goede restaurants zitten en we willen lekker gaan eten. Maar ja het is zaterdag en overal is het verschrikkelijk druk. Minimale wachttijd voor een tafel is 30-45 minuten. Nou daar voelen we weinig voor. 

Alleen bij California Pasta en Pizza is geen wachttijd dus gaan we daar maar eten. We hebben eerst een lekkere tortilla soep en dan allebei een pizza. Ze zijn lekker maar de pizza bij Bernini in Ybor City was véél lekkerder. 

We gaan via de Wal*Mart naar huis met weer een kofferbak met boodschappen. Vanavond trakteren we onszelf op heerlijk ijs van Haagen Daz, peren ijs met geglaceerde peren en pecannoten. WAUWIE !!!!! Dat was lekker......

Morgen naar Anna Maria Island, is de planning

Vrijdag 24 Oktober 2008. Rustige dag met Credit Card ellende

De dag lekker rustig doorgebracht. We wilde graag de beide Harley dealers in de buurt bezoeken en moesten nog wat kleine dingetjes kopen. Dus rustig begonnen met een 2 mokken koffie en een paar boterhammen. Ook nog even gesurft en wat Nederlands nieuws bekeken. Het is toch allemaal wat met die AEX en de dollar/euro koers. Niet echt best.... Alles wordt hier dan ook alleen maar duurder, helaas.

Als eerste naar de Starbucks gegaan. Een heerlijke koffie en een Latte met dubbele espresso-shot gedronken en lekker zitten kletsen in de Starbucks. Erg gezellig.....

De kleine Harley dealer zit 3 minuten verderop en daar een half uurtje rond gelopen en op wat nieuwe blinkende Harleys gezeten. Daarna zijn we doorgereden naar de grote dealer aan de snelweg I-4. 

Het was best wel druk op de snelweg en toch nog een tijdje in de file gestaan.

Bij de grote dealer staan vele glimmende bikes en ook alle nieuwe 2009 modellen. Eigenlijk zouden ze bij de ingang wat bakjes moeten uitdelen voor al het kwijlen wat we doen.

Op enkele nieuwe modellen gezeten en sommige staan mij goed, nu alleen de $15.000 - $16.000 nog en dan ben ik helemaal klaar ;-)

In de shop nog wat rondgelopen en ik wilde Ton een cadeautje geven dus hij zocht een nieuwe koppelingsdeksel uit. Nou wij naar de kassa en toen begon de ellende. De kassier haalde de credit card door de machine en ik voerde mijn pincode in. Het duurde enkele minuten eer de bon eruit kwam. Er stond alleen Approved Sale op en verder niets dus de kassier dacht dat het niet goed gegaan was. Hij haalde de kaart er nogmaals door en weer moest ik mijn pincode invoeren en weer kwam er een klein bonnetje uit met de zelfde tekst en verder niets op de bon. Hij riep toen z'n chef erbij. Hij herhaalde de gehele procedure maar weer alleen maar een klein bonnetje. Nou 1000x excuses voor het ongemak maar hij moest even bellen met de CC-maatschappij. Die vertelde hem na een lang verhaal en veel knoppen indrukken op de terminal dat het bedrag 3x op mijn credit card stond....SHIT enzo...

Hij moest toen alle transacties van de dag wissen en opnieuw mijn gegevens invoeren. Maar om de foute transacties van mijn kaart af te halen moest ik met Nederland bellen want dat konden ze hier niet doen. Ton stond inmiddels te koken van woede en wilde de gekochte spullen teruggeven en weggaan. Maar dat loste het teveel betalingsprobleem niet op dus moest ik toch met Nederland bellen. We gingen naar het kantoortje van de baas en daar kon ik met Mastercard bellen. Maar zij vertelde mij dat ze niet de transacties kon terugdraaien maar dat ze dat hier in Florida moesten doen...VLOEK VLOEK @#@!@!!*&^^

Nou die vent van Harley vertelde toen aan de Nederlandse dame dat hij ze hier al had geannuleerd en toen zei de vrouw van Mastercard dat dat voldoende moest zijn. Maar als ik echte zekerheid wilde dan moet ik morgen terug bellen en dan kunnen we mij vertellen of de transacties zijn vervallen omdat ze om middernacht alles doorvoeren. Wat een gedoe allemaal !

Ik heb alle bonnentjes gekregen, ook die van de geannuleerde transacties, en ik ga zeker morgen bellen.

Kreeg inmiddels 1000x excuses van de Harley chef en hij gaf mij zijn persoonlijke mobiele nummer om te bellen als het morgen toch nog niet goed blijkt te zijn. We zien het morgen wel.

Kreeg ook nog een mooie koelkast magneet als "pleister op de credit card ellende wond".

Dit alles heeft zeker een uur of 2 geduurd en dat was dus balen ! Maar goed, weer een ervaring rijker gingen we weg. We hadden inmiddels best wel trek gekregen en zijn toen gaan lunchen in de Mall at Millenia. Ik wilde al een tijdje bij Johnny Rockets (een diner met jaren 50 thema) en dat dan ook gedaan.

De Mall zit maar 1 afslag terug langs de snelweg dus we waren er zo. We zijn direct naar de foodcourt (het gedeelte met alle restaurants) gelopen en hebben lekker gegeten.

Aan de overkant van het winkelcentrum zitten andere grote winkels waaronder een Super Target waar we zijn wezen zoeken voor een bepaald cadeautje voor Lisa.

Maar helaas.........dat verkopen ze alleen online. Maar ik had een SMS gehad van schoonzus Monique dat ze ook gek was op Hanna Montana en High School Musical. Wist wat dat was maar niet dat het in Nederland ook populair was onder de kinderen. Nou het was dus totaal niet moeilijk om daar wat van te vinden. Je wordt er hier mee doodgegooid

Dat kon dus ook van de lijst worden gestreept.

Hierna zijn we nog naar de Florida Mall gegaan omdat ik nog wat piercing juwelen wilde kopen voordat de uitverkoop was afgelopen. Helaas was het spitsuur en heeft het zeker een uur geduurd eer we er waren. Normaal doe je er maar een minuut of 20 over. Ach ja, who cares....we zijn op vakantie....

In de Florida Mall geslaagd en nog wat rond gelopen. Het was toen inmiddels al 19.00 uur en zijn toen maar richting huis gereden. Onderweg nog wat gegeten bij Chick-fil-A.

Zit nu lekker wat TV te kijken en zo als je kan lezen, het weblog bij te werken. Zo goed en zo kwaad als het kan want het internet signaal is bijzonder zwak. Maar 1 of 2 streepjes en af en toe valt de verbinding helemaal weg. We doen het er maar mee.

Gereden kilometers: 103

Temperatuur: 23 graden.

Foto's komen als het internetsignaal weer normaal is.

Morgen naar de westkust van Florida, waarschijnlijk naar Anna Maria Island.

Donderdag 23 oktober 2008. Vieze vis en lekkere vis

Lekker vroeg opgestaan vanmorgen. Was al om 6.30 uur wakker maar blijven dommelen tot 7.45 uur. Vandaag zat Cedar Key in de planning en dat is een zeer lange auto rit dus er maar uitgegaan en koffie gezet.

Cedar Key is een bestemming die we elk jaar aandoen. Het is een eilandje in de Golf van Mexico waar de visserij de belangrijkste bron van inkomsten is. Ook het toerisme is belangrijk maar eigenlijk alleen maar in het hoogseizoen. In deze tijd is het erg rustig en de meeste hotels en vakantiehuizen zijn leeg. Er zijn diverse goede visrestaurants en we hebben een hele goede verleden jaar ontdenkt en de planning is daar weer te gaan eten.

De rit er naar toe is erg lang, zo'n 250 km enkele reis, dus we gaan vroeg de deur uit. We stoppen op de US 27 bij een Starbucks maar die bleek helaas in aanbouw dus snakkend naar koffie rijden we door. Onderweg zien we meer ellende dan elk jaar hiervoor. Huizen staan met bosjes te koop voor spotgoedkope prijzen en bedrijven zijn gesloten. Het is duidelijk dat de economische ellende keihard aankomt hier.

Onderweg stoppen we altijd bij een zeer grote truckstop. Er zit daar een hele grote zaak die heel veel vrachtwagen accessoires verkoopt waarvan de meeste van chroom zijn. Het heet ook niet voor niets The Chrome Shop. Altijd leuk om even te stoppen daar en rond te lopen. Na een kwartiertje rijden we weer door. Het weer is vandaag wat minder, een graad of 23, en dat is te merken. De airco hoeft niet zo hoog en de zonnenbril kan wel af want er is veel bewolking.

Als we op Cedar Key aankomen is het best wel fris en het waait behoorlijk. Maar goed dat mag de pret niet drukken en we lopen naar Main Street die aan het water ligt en waar de restaurants zijn. Helaas hebben we dit jaar pech want ons favoriete restaurant is gesloten en ook de tweede keuze is dicht. We lopen nog wat rond en maken wat foto's.

 

Onze magen beginnen toch wel te knorren en we zoeken dus maar een ander restaurant wat wel open is. Aan het einde van de straat is er één waarvan het menu er interessant uitziet. Maar ja schijn bedriegt. We bestellen beide iets met vis maar het valt ontzettend tegen. Ton had kreeft op een broodje maar het was niet zo lekker. Het leek wel een Johma salade uit een grote emmer en ik had Sea Dog on a Roll en het leek wel een grote visstick...BAH ! helaas !!

Teleurgesteld gaan we weg en omdat het weer tegenvalt rijden we maar direct het eiland af. De bedoeling was om nog het Manatee State Park te gaan maar toen we daar aankwamen was het al laat en het zou sluiten bij zonsondergang en dat was al snel. We besloten maar om via allerlei binnen wegen terug te gaan naar huis. Het is een lange rit en we willen op tijd in Kissimmee zijn. We nemen een andere route dan de heenreis en rijden door allerlei kleine dorpjes. Erg leuke route en moeten toch nog voor een 2de keer tanken. De benzineprijs duikt hier elke dag wel met een paar centen naar beneden en vandaag hebben voor €0.48 per liter getankt. Spot goedkoop en nog lopen ze hier te klagen.

Rond 19.30 uur waren we terug in Kissimmee en hebben we heerlijk gegeten bij de Red Lobster, een kreeft/vis restaurant. Als voorgerecht hadden we beide Clam Chowder soep en als hoofdgerecht had Ton heerlijke garnalen, 14 stuks, in een Tequilla/Lime saus met wilde rijst en broccoli en ik had grote garnalen met heerlijke kokos/ananas saus. Het is toch nog goed gekomen met ons plan om lekker zeegerechten te eten.

De rest van de avond lekker lui geweest en wat TV gekeken.

Gereden kilometers: 580

Temperatuur: gemiddeld 23 graden.